‘Welkom thuis’
7 januari 2015 - 21:02, by , in Geen categorie, No comments

‘Welkom thuis
Vorige week heb ik weer op het puntje van mijn stoel zitten kijken naar een aflevering van ‘Hello Goodbye’. Wat een mooi programma vind ik dat! Vooral de ontmoetingen bij de aankomsthallen van Schiphol maken dat ik met tranen in mijn ogen zit te kijken hoe mensen elkaar in de armen vliegen en begroeten. De verhalen die mensen vertellen voor de camera over relaties met familieleden of andere geliefden roepen veel emotie op bij de mensen zelf op tv, maar ook bij mij. En vaak besef ik pas na afloop wat zo’n verhaal met me heeft gedaan.  Het roept emoties naar boven die dieper in mijn hart zitten weggestopt waar ik me op dat moment weer even bewust van word. Emoties van verlangen of gemis, emoties van verbonden zijn of juist verlaten.

Niet alleen een programma zoals ‘Hello Goodbye’ kan dit veroorzaken, maar ook films of muziek. Het lijkt er bij een film soms op alsof je direct alleen om dat verhaal moet huilen, maar als je dieper kijkt in je eigen hart, speelt er vaak een persoonlijk thema dat geraakt wordt.

Een luchthaven lijkt wel een plek waar het uiten van emoties een vanzelfsprekendheid is, terwijl daar op andere plekken in het dagelijks leven geheimzinniger mee omgegaan wordt. Tranen van verdriet worden geuit (en soms weggeslikt) bij het nemen van afscheid en tranen van blijdschap bij het weerzien. Spandoeken met daarop teksten als ‘Welkom thuis’ komen te voorschijn. Familieleden of geliefden die elkaar na lange tijd weer ontmoeten.

En hoe is het dan om thuis te komen? Voor de een is het een blij en onbevangen thuiskomen, maar voor een ander misschien veel minder omdat er allerlei onderliggende gevoelens, gedachten en verhalen spelen bij de thuiskomst. Niet voor iedereen voelt thuiskomen ook echt als ‘thuiskomen’.

Waar ben je eigenlijk thuis? Volgens het woordenboek is thuis: ‘Een plek waar iemand woont en zich veilig voelt’. Mooie en belangrijke toevoeging: ‘…en zich veilig voelt…’ Helaas is dat lang niet altijd het huis/het gezin waarin je bent opgegroeid. Op die plek was het soms juist zo moeilijk jezelf te zijn. Als je dan aan thuis denkt, kun je je rusteloos voelen, op zoek naar thuis, want op die plek voelde het soms helemaal niet als een thuis. Juist dan is het moeilijk te weten wat dan wel je thuis is.

Daarom vind ik dit een mooie toevoeging: ‘Thuis is de plek waar je helemaal jezelf kunt zijn’. En dat hoeft niet perse de plek te zijn waar je woont. Thuis, hangt niet af van de plek, overal kun je thuis zijn als je jezelf onvoorwaardelijk hebt geaccepteerd.

Als kind ben je afhankelijk van de onvoorwaardelijke liefde van de belangrijke volwassenen om je heen, maar als volwassene mag je leren jezelf onvoorwaardelijk lief te hebben en te weten dat je goed bent zoals je bent, dat geeft een thuisgevoel waar je ook bent. Dan kom je thuis bij jezelf, thuis in je eigen hart.

Soms kost het best moeite en tijd om dat thuisgevoel voor elkaar te krijgen. Ik denk dat we hier op aarde als het ware op weg zijn naar huis en al stukjes mogen ervaren van het thuisgevoel door momenten te mogen hebben dat we ons thuisvoelen bij onszelf en daardoor ook bij anderen. Ik denk dat we later in de hemel het ultieme thuisgevoel mogen beleven.’

About author:

Comments are closed here.